آشنایی با انواع ارتز دست و پا ، ارتز زانو و پا پریم اسپانیا

ارتز وسیله ای است که در خارج از بدن کار گذاشته میشود و برای اصلاح ویژگی های ساختاری و عملکردی سیستم عصبی عضلانی و اسکلتی استفاده می شود. ارتز ممکن است توسط یک متخصص ساخته شده باشد یا پیش ساخته بوده و بدون نسخه در دسترس باشد.

کاربرد:

• ارتز در وارد زیر مورد استفاده قرار می‌گیرد:
• کنترل ، راهنمایی ، محدود کردن و یا بی حرکت کردن یک قسمت انتهایی ، مفصل یا پا
• محدود کردن حرکت را در یک جهت خاص
• کمک به حرکت در یک جهت خاص
• کاهش نیروهای تحمل وزن را به یک منطقه خاص
• کمک به توانبخشی یا بهبودی
• کاهش درد به طور مستقیم یا غیرمستقیم
• در غیر این صورت شکل و / یا عملکرد بدن را اصلاح میکند

تولید و مواد

ارتزها به طور سنتی با دنبال کردن ردی ازوضعیت بحرانی در اندام با اندازه گیری دقیق بدن ساخته شده اند و وسیله ای مناسب برای اصلاح وضعیت نامناسب بدن هستند. این روش هنوز هم در کل صنعت مورد استفاده قرار می گیرد. در حال حاضر CAD / CAM ، ماشین های CNC و حتی چاپ سه بعدی در ساخت ارتز درگیر هستند.ارتزها از انواع مختلفی از مواد من جمله ترموپلاستیک ، فیبر کربن ، فلزات ، الاستیک ، پارچه یا ترکیبی از مواد مشابه ساخته می شوند. برخی از طرح های ارتز ممکن است در یک خرده فروش محلی در دسترس مصرف کننده قرار بگیرند. سایر افراد خاص تر هستند و نیاز به نسخه پزشک دارند. بریس پا و بریس زانو بدون نسخه هستند و در اندازه های مختلف در دسترس هستند.

طبقه بندی

• براساس بخش های بدن: ارتزها معمولاً توسط طبقه بندی قسمتهای بدن که بر آنها تأثیر می گذارند طبقه بندی می شوند. به عنوان مثال ، ارتز پا مچ پا (‘AFO’) بر پا و مچ پا تأثیر می گذارد ، یک ارتز توراکولومبوساکرال (‘TLSO’) بر قسمت های قفسه سینه ، کمر و ساکرال ستون فقرات تأثیر می گذارد.
• بر اساس عملکرد: ارتزها همچنین ممکن است بر اساس عملکرد AFO طبقه بندی شوند. به عنوان مثال ، Dorsiflexion Assist AFO یا تاندون یاتاقان Patellar AFO.
• براساس محل مبدا: از آنجایی که طرح های جدید ارتز میتوانند نوآوری معرفی شده توسط برند یا یک کارگاه در یک منطقه مشخص باشند، ممکن است این طرح با نام تجاری یا محل مبدا شناخته شود. به عنوان مثال ، ارتی پای پا ریچی بریس ، آریزونا  یا UCBL (دانشگاه کالیفرنیا در آزمایشگاه های برکلی)

ارتزهای فوقانی

ارتزهای اندام فوقانی (اندام فوقانی) دستگاههای مکانیکی یا الکترومکانیکی هستند که به منظور بازگرداندن یا بهبود عملکرد یا خصوصیات ساختاری بخشهای بازو محصور شده توسط دستگاه ، بر روی بازو یا بخشهای آن اعمال می شوند. به طور کلی ، مشکلات اسکلتی عضلانی که با استفاده از ارتزهای اندام فوقانی کاهش می یابد شامل مواردی است که ناشی از تروما یا بیماری است (به عنوان مثال آرتروز). آنها همچنین ممکن است در افراد کمکی که دچار نقص عصبی مانند سکته مغزی ، آسیب نخاعی یا نوروپاتی محیطی شده اند ، مفید واقع شود.

ارتزهای استاتیک – این دستگاه ها برای محدود کردن حرکت در نظر گرفته شده اند. آنها می توانند حمایت سختی را برای شکستگی ها ، شرایط التهابی تاندون ها و بافت نرم و آسیب های عصبی ایجاد کنند

ارتزهای دینامیکی / عملکردی – برخلاف ارتزهای ساکن ، این دستگاهها اجازه حرکت را می دهند ، که اثر آنها بستگی دارد. این نوع ارتزهای اندام فوقانی در درجه اول برای کمک به حرکت ماهیچه های ضعیف مورد استفاده قرار می گیرند. برخی از اسپلینت های پویا دارای مکانیزم دوتایی یا دو جانبه ای برای فراهم آوردن تنش ، ایمن کردن در لحظه های اسپاسم و در نتیجه محدود کردن (یا جلوگیری از) صدمات بافت نرم هستند.

انواع ارتزهای اندام فوقانی

• ارتزهای بازوی فوقانی
  • ارتزهای کلیوی و شانه
  • ارتزهای بازو
  • ارتزهای بازوی عملکردی
  • ارتزهای آرنج
• ارتزهای مچ دست ساعد
• ارتزهای مچ دست شصت
• ارتزهای مچ دست
• ارتزهای دست
• ارتزهای اندام فوقانی (با کارکردهای ویژه)

ارتزهای اندام های تحتانی

ارتز اندام تحتانی یک وسیله خارجی است که برای کنترل عملکرد با کنترل حرکت ، فراهم آوردن پشتیبانی از طریق تثبیت راه رفتن ، کاهش درد از طریق انتقال بار به ناحیه دیگر ، اصلاح ناهنجاری های انعطاف پذیر و جلوگیری از پیشرفت ناهنجاری های ثابت که به قسمت پایین بدن انجام می شود ، اعمال می شود.

ارتزهای پا

ارتزهای پا – با سایز بندی مخصوص پا برای پوشیدن همراه با کفش مناسب. همچنین این ارتزها معمولاً با پخش فشار یا تغییر مجدد مفاصل پا در هنگام ایستادن ، راه رفتن یا دویدن ، پا را هنگام دویدن و یا پیاده روی و ایستادن پشتیبانی می کنند. آنها اغلب توسط ورزشکاران برای تسکین علائم انواع التهاب بافت نرم مانند فاشیات پلانتار مورد استفاده قرار می گیرند. آنها همچنین ممکن است برای جلوگیری از زخم پای دیابتی در معرض خطر در کفش های ارتوپدی مناسب نصب شوند.

ارتز پا مچ پا (AFO)

بریس افتادگی مچ پا (AFO) نوعی ارتز یا بریس (معمولاً پلاستیکی) است که مچ پا و حداقل بخشی از پا را احاطه کرده است. AFO ها به صورت خارجی اعمال می شوند و برای کنترل موقعیت و حرکت مچ پا ، جبران ضعف یا اصلاح ناهنجاری ها در نظر گرفته میشوند. اعتقاد بر این است که این نوع ارتز در صورت پوشیدن بیش از حد یا نادرست باعث ضعف مزمن مفاصل می شود. آنها مستقیماً مچ پا را کنترل می کنند و می توانند به گونه ای طراحی شوند که مفصل زانو را به صورت غیر مستقیم نیز کنترل کنند. AFO ها معمولاً در درمان اختلالات مؤثر بر عملکرد عضلات استفاده می شود. AFO ها را می توان برای حمایت از اندامهای تلف شده یا قرار دادن اندام با عضلات منقبض شده در وضعیت عادی تری استفاده کرد. همچنین از آنها برای بیحرکت کردن مچ پا و پایین پا در صورت وجود آرتریت یا شکستگی و برای اصلاح افتادگی پا استفاده می شود.

ارتوز مچ پا (KAFO)

ارتز مفصل پا و مچ پا (KAFO) یک ارتز است که زانو ، مچ پا و پا را درگیر می کند. حرکت در هر سه این قسمتهای اندام تحتانی تحت تأثیر KAFO قرار دارد و می تواند شامل توقف حرکت ، محدود کردن حرکت یا کمک به حرکت در یک یا هر 3 صفه حرکتی در یک مفصل انسانی باشد: ساژیتال ، تاجی و محوری. در این ارتز از لولا های مکانیکی و همچنین لولا های برقی استفاده شده است. مواد مختلفی برای ساخت KAFO اسنفاده میشود که شامل فلزات ، پلاستیک ها ، پارچه ها و چرم محدود نمی شود. شرایطی که ممکن است استفاده از KAFO به نفع خود باشد شامل فلج ، سستی مفاصل یا آرتروز ، شکستگی و موارد دیگر می باشد. اگرچه به اندازه ارتزهای زانو زیاد مورد استفاده قرار نمی گیرد، KAFO ها می توانند در زندگی یک فرد فلج تفاوت واقعی ایجاد کنند، و به آنها در راه رفتن درمانی یا در مورد بیماران فلج اطفال در سطح جامعه کمک می کند. این دستگاه ها گران هستند و به تعمیر و نگهداری نیاز دارند. برخی تحقیقات برای بهبود طراحی انجام می شود ، حتی ناسا نیز به پیشرفت مفصل زانو مخصوص KAFO کمک کرده است.

ارتز زانو (KO)

ارتز زانو (KO) یا بریس زانو یک بریس است که در بالا و پایین مفصل زانو امتداد دارد و به طور کلی برای حمایت یا تراز کردن زانو پوشیده می شود. در صورت بروز بیماری هایی که باعث ایجاد اختلال عصبی یا عضلانی در عضلات اطراف زانو می شوند ، یک KO می تواند از خم شدن یا بی ثباتی پسوند زانو جلوگیری کند. در شرایطی که بر رباط ها یا غضروف زانو اثر می گذارد ، یک KO می تواند با جایگزینی عملکرد این قسمت های آسیب دیده یا آسیب دیده ، تثبیت زانو را فراهم کند. به عنوان مثال ، از مهاربندی زانو برای تسکین فشار بخشی از مفصل زانو که در اثر بیماریهایی مانند آرتروز یا آرتروز با ایجاد مجدد مفصل زانو به داخل والگوس یا واروس آسیب دیده است ، می توان استفاده کرد. به این ترتیب ممکن است KO به کاهش درد آرتروز کمک کند. هرچند که یک بند تحتانی زانو به معنای درمان آسیب یا بیماری به خودی خود نیست ، بلکه به عنوان یک جزء از درمان به همراه داروها ، فیزیوتراپی و احتمالاً جراحی استفاده می شود. در صورت استفاده صحیح بند زانوبا افزایش موقعیت حرکت زانو و یا کاهش درد این ناحیه، به فرد کمک میکند تا  فعال بماند.

ارتزهای نخاعی

اسکولیوز ، شرایطی است که در آن انحنای غیرطبیعی در ستون فقرات وجود دارد و ممکن است در موارد خاصی با ارتزهای نخاعی مانند Milwaukee Brace ، Boston Brace و Charleston Bending Brace درمان شود. از آنجایی که این حالت بیشتر در زنان نوجوان مشاهده می شود که دچار شکاف رشد بلوغ می شوند ، پیروی از پوشیدن این است که ارتزها از این نگرانی که این افراد در مورد تغییر در ظاهر و محدودیت ناشی از پوشیدن این ارتزها دارند ، جلوگیری می کند.

تعدادی طرح ارتوستی ستون فقرات برای کمک به افراد در آسیب شناسی گردن و پشت وجود دارد. ارتز نخاعی توراکولوبار (TLSO) یک ژاکت پلاستیکی بدن برای بیحرکت شدن ستون فقرات توراکلوبار است ، اگرچه این اصطلاح توصیف هر نوع ارتز که تنه را درگیر می کند میباشد. (از کرست نرم گرفته تا پرانتزهای فلزی و تا تسمه و پد های مخصوص که بر آسیب شناسی کمردرد تا شکستی تأثیر میگذارند.)

TLSOs همچنین ممکن است در درمان شکستگی های پایدار نخاعی استفاده شود. برای مثال ممکن است از یک زنجیر برای تسهیل بهبودی یک شکستگی گوه قدامی که شامل مهره های T10 تا L3 است استفاده شود. TLSO قلّاب ممکن است برای تثبیت شکستگی ستون فقرات از عناصر قدامی یا خلفی ستون فقرات در ناحیه T8 تا L3 استفاده شود. بریس هاله یک ارتز قفسه سینه گردنی است که برای بیحرکت کردن ستون فقرات گردن رحم استفاده می شود، معمولاً پس از شکستگی بریس هاله کمترین حرکت دهانه رحم را نسبت به کلیه بریس‌های دهانه رحم ممکن می کند. این بریس نخستین بار توسط دکتر ورنون نیکل در مرکز توانبخشی ملی Ranchos Los Amigos در سال 1955 ساخته شد.

پرانتزهای پیشگیری کننده ، عملکردی و توانبخشی

براکت های پیشگیری کننده در درجه اول توسط ورزشکارانی که در ورزش های تماسی شرکت می کنند استفاده می شود. شواهد موجود در مورد بریس های پیشگیرانه زانو (آنهایی که بازیکنان  فوتبال به تن دارند و اغلب سفت و محکم و دارای لولای زانو هستند) نشان می دهد که آنها در کاهش پارگی رباط صلیبی قدامی ناکارآمد هستند ، اما ممکن است در مقاومت در برابر اشک رباط وثیقه میانی و جانبی کمک کنند.

براکت های عملکردی برای افرادی طراحی شده اند که قبلاً آسیب دیدگی زانو را تجربه کرده اند و برای بهبودی از آن نیاز به پشتیبانی دارند. آنها همچنین برای کمک به افرادی که از درد ناشی از آرتریت رنج می برند ، به کار میروند. آنها برای کاهش چرخش زانو و پشتیبانی و پایداری آن در نظر گرفته شده اند. آنها احتمال فشار خون بالا را کاهش می دهند و چابکی و قدرت زانو را افزایش می دهند. بیشتر این بریس ها از جنس الاستیک است. آنها ارزان ترین قیمت از همه بریس ها هستند و به راحتی در اندازه های مختلف یافت می شوند.

از براکت های توانبخشی برای محدود کردن حرکت زانو در دو جهت داخلی و جانبی استفاده می شود – این بریس ها معمولاً محدوده قابل تنظیم پتانسیل توقف حرکت برای محدود کردن خمش و پسوند پس از بازسازی ACL را دارند. آنها در درجه اول پس از آسیب یا جراحی برای بی حرکتی پا استفاده می شوند. آنها به دلیل عملکردشان از نظر ابعاد بزرگتر از سایر بریس ها هستند.