پرسش و پاسخ درباره بیماری دیابت
گلوکز چیست ؟ وقتی صحبت از قند خون می کنیم، منظورمان قندی به نام گلوکز است. اما چرا این قند تا این حد اهمیت دارد و تنظیم آن به میزان دقیق، نقش حیاتی در سلامت و طول عمرمان ایفا می کند؟
بدن ما انرژی مورد نیازش را از مواد غذایی خورده شده تامین می کند. اما چلوکبابی که میل کرده اید، مستقیما تبدیل به انرژی نمی شود. ابتدا دستگاه گوارش غذا را به اجزای کوچک ترش خرد می کند که یکی از مهمترین آنها قندی به نام گلوکز است.
گلوکز از طریق خون به تمامی قسمتهای بدن منتقل میشود. و اما انسولین یک ماده شیمیایی (در واقع یک هورمون) است که توسط غده پانکراس تولید میشود. غدهی پانکراس، انسولین را در خون ترشح میکند. انسولین موجب میشود که گلوکز (قند) موجود در خون بتواند وارد سلولها شده و مصرف شود. اگر بدن شما به اندازه کافی انسولین تواید نکند و یا این انسولین نتواند به نحوی که باید، عمل کند، گلوکز نمیتواند وارد سلولها شود و در عوض در خون شما باقی میماند. سپس میزان قند خون شما بالا میرود و موجب وضعیت پیش دیابتی یا دیابت میشود. در اینجا به سؤالات متداول در خصوص دیابت پاسخ داده میشود.
بیماری دیابت اگرچه میتواند خطرناک باشد، ولی در صورت رسیدگی و درمان به موقع کاملاً کنترلپذیر است. یکی از اندامهای تأثیرپذیر در این بیماری، پا میباشد که ممکن است دچار عفونت یا زخم دیابتی شود. از جمله اقدامات مؤثر در رسیدگی به پای دیابتی استفاده از جورابهای طبی دیابت میباشد که با کمک به گردش خون صحیح در پا، بسیاری از عوارض پای دیابتی را کنترل میکنند. کارشناسان ما در با تجربه و دانش کافی در خصوص توزیع و فروش جورابهای دیابت، آمادهی پاسخگویی و ارائهی خدمات به شما هممیهنان گرامی میباشند. جهت دریافت اطلاعات بیشتر و یا سفارش محصول میتوانید با شمارههای ما تماس بگیرید.
تفاوت بین دیابت نوع 1 و 2 چیست؟
دیابت نوع 1 که با نام دیابت نوجوانی یا دیابت وابسته به انسولین نیز شناخته میشود، اغلب در افراد نوجوان ایجاد میشود. البته این امکان نیز وجود دارد که افراد بزرگسال نیز به این نوع دیابت مبتلا شوند. در این نوع از دیابت، به علت حملهی سیستم ایمنی بدن به غدد تولیدکنندهی انسولین و از بین بردن آنها، بدن شما دیگر نمیتواند هیچ انسولینی تولید کند و یا نمیتواند انسولین کافی تولید کند. در حدود 5 تا 10 درصد از افراد دیابتی به دیابت نوع 1 مبتلا هستند. این افراد برای نجات از این وضعیت نیاز دارند که از طریق پمپ یا تزریق، به بدن خود انسولین برسانند.
دیابت نوع دو که با نام دیابت بزرگسالان یا دیابت غیر وابسته به انسولین شناخته میشود، شایعترین نوع دیابت است. هرچند ممکن است که افراد در هر سنی و حتی سنین کودکی به این بیماری مبتلا شوند، اما در اغلب موارد این بیماری در سنین میانسالی و پیری بروز پیدا میکند.
دیابت نوع دو در ابتدا با مقاومت به انسولین آغاز میشود. در این حالت، چربی، عضلات و سلولهای کبدی برای انتقال گلوکز به داخل سلولها و تبدیل آن به انرژی، نمیتوانند از انسولین استفاده کنند. بنابراین برای وارد شدن گلوکز به داخل سلولها، بدن به انسولین بیشتری نیاز دارد. با گذشت زمان، غده پانکراس نمیتواند در هنگام بالا رفتن قند خون (مانند بعد از وعدههای غذایی)، انسولین کافی تولید کند. اگر غده پانکراس دیگر نتواند انسولین تولید کند، لازم است که دیابت نوع 2 درمان شود.
علائم ابتلا به دیابت چیست؟
بسیاری از افراد مبتلا به دیابت دچار یک یا تعداد بیشتری از علائم این بیماری میشوند. شایعترین این علائم عبارتند از تشنگی و گرسنگی بسیار زیاد، خستگی مفرط، احساس اضطرار زیاد و مکرر برای ادرار کردن و کم کردن وزن بدون دلیل خاص. سایر علائم و نشانهها عبارتند از: دیر خوب شدن زخمهای بدن، خشکی و خارش پوست، کم شدن حس لامسه یا بیحسی، احساس گزگز و مورمور شدن پاها و تار شدن دید. البته برخی از افراد مبتلا به دیابت هیچ علائم یا نشانههای ندارند.
علت بروز دیابت چیست؟
دیابت نوع یک در واقع یک بیماری خود ایمنی است. در بیماریهای خودایمنی، به دنبال بروز یک واکنش خود ایمنی، آنتیبادیها یا سلولهای ایمنی تولید میشوند که به اشتباه به بافتها و ارگانهای سالم بدن حمله میکنند و به سایر سلولهای بدن نیز این پیام را انتقال میدهند که به این بخش از بدن حمله کنند. در دیابت نوع یک نیز، سیستم ایمنی بدن به سلولهای تولیدکننده انسولین حمله میکند و در حال حاضر، دانشمندان علت اصلی حملهی سیستم ایمنی بدن به سلولهای تولیدکننده انسولین در غدهی پانکراس را نمیدانند. البته بسیاری از محققان معتقدند که هم عوامل ژنتیکی و هم عوامل محیطی در بروز این اختلال نقش دارند. در حال حاضر مطالعات بسیاری برای بررسی نقش عوامل مختلف در بروز دیابت نوع یک در حال انجام هستند تا چگونگی پیشگیری از این بیماری یا کاهش خطر بروز آن مشخص شود.
دیابت نوع دوم (شایعترین نوع دیابت) بر اثر ترکیبی از عوامل مختلف از جمله مقاومت انسولین بروز میکند. مقاومت انسولین به حالتی گفته میشود که در آن سلولهای کبد، عضلات و چربیهای بدن نمیتوانند از انسولین به نحو مؤثر استفاده کنند. این موضوع موجب میشود که بدن به انسولین بیشتری نیاز داشته باشد تا بتواند گلوکز را به داخل سلولها برده و تبدیل به انرژی کند. دیابت نوع دوم زمانی ایجاد میشود که بدن شخص دیگر نتواند انسولین بالای موردنیاز بدن را تأمین کرده و با اختلال مقاومت به انسولین مقابله کند.
چه کسانی در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع دو هستند؟
- داشتن سن بالای 45 سال
- داشتن اضافه وزن یا ابتلا به چاقی
- ابتلای یکی از بستگان درجه یک (مادر، خواهر، برادر، پدر) به دیابت
- سابقه ابتلا به دیابت بارداری یا سابقه زایمان کودکی با وزن بیشتر از 9 پوند
- داشتن فشارخون بالای 140/90 یا تشخیص پزشک شما به داشتن فشارخون بالا
- داشتن سطح بالای کلسترول خون (کلسترول HDL 35 و بالاتر و تریگلیسیرید 250 و بالاتر)
- بیتحرک بودن یا کمتر از 3 بار در هفته ورزش کردن
- داشتن سندرم تخمدان پلی کیستیک (تنها در زنان)
- تشخیص وضعیت پیش از دیابتی (داشتن در صد A1C بین 5.7 تا 6.4)، اختلال تحمل گلوکز یا اختلال هضم گلوکز در آزمایشاتی که قبلاً انجام شده است.
- سابقه بیماریهای قلبی عروقی
آیا میتوان از بروز دیابت پیشگیری کرد؟
شایعترین نوع دیابت، دیابت نوع 1 و نوع 2 است. در حال حاضر هیچ راه شناخته شدهای برای پیشگیری یا به تعویق انداختن دیابت نوع 1 وجود ندارد. اما تحقیقات نشان دادهاند که داشتن تغذیه و سبک زندگی سالم میتواند بروز دیابت نوع دوم را در افرادی که به دلایلی در معرض خطر ابتلا به آن هستند، به تعویق بیندازد یا به طور کلی از بروز آن پیشگیری کند. محققان به این نتیجه رسیدهاند که افراد بزرگسالی که به دلایلی در معرض خطر بالای ابتلا به دیابت هستند، میتوانند با کاهش دادن وزن خود و داشتن فعالیت فیزیکی به صورت روزانه، احتمال بروز دیابت را تا 50 درصد کاهش دهند. این موضوع به معنای کم کردن 5 تا 7 درصد از وزن فعلی بدن و داشتن 150 دقیقه فعالیت ورزشی در طول هفته است. این تحقیقات نشان دادهاند که کم کردن متوسط وزن بدن (از طریق رژیم غذایی کمچربی و کمکالری) و داشتن فعالیت فیزیکی متوسط، خصوصاً در بروز دیابت (یا به تعویق انداختن آن) در افراد مسن بسیار مؤثر است. در واقع افراد بالای 60 سال میتوانند از این طریق، خطر بروز دیابت را تا 71 درصد کاهش دهند.
چگونه باید از پاهای خود مراقبت کنم؟
مراقبت از سلامت پاها برای افراد مبتلا به دیابت بسیار مهم و حیاتی است. بالا بودن میزان قند خون و کاهش خونرسانی به پاها موجب بروز آسیبهایی به عصبها و در نتیجه کاهش حس لامسه در پاها میشود و این موضوع خطر بروز زخم در پاها را افزایش میدهد. در صورتی که پای شخص هیچ حسی نداشته باشد، نمیتواند فشاری که در کفش او به پایش وارد میشود و ایجاد زخم میکند را حس کند. همینطور ممکن است شخص متوجه تاولی که بر اثر پوشیدن کفش نامناسب ایجاد شده، نشود. آسیبهایی مانند این موجب بروز زخم میشوند، از سوی دیگر زخمها در بیماران دیابتی دیر خوب میشوند بنابراین در صورتی که مراقبت کافی از این زخمها نشود ممکن است به قطع عضو منجر شوند. یکی از بهترین راه حلها برای پیشگیری از این مشکل، استفاده از جورابهای مخصوص دیابت است که میتواند این عوارض را کنترل کند.
بیماران دیابتی چه نوع داروهایی مصرف میکنند؟
کنترل کردن گلوکز خون (قند خون) بهترین راه مقابله با عوارض خطرناک دیابت است. انسولین و داروهای دیابت دو نوع اصلی داروهایی هستند که برای پایین آوردن سطح قند خون به کار میروند. در صورتی که بدن شما نتواند انسولین کافی تولید کند یا تولید انسولین در بدن شما کاملاً متوقف شود، نیاز دارید که انسولین مصرف کنید. تمامی افرادی که به دیابت نوع یک مبتلا هستند و عده زیادی از مبتلایان به دیابت نوع دو باید انسولین مصرف کنند. اما اگر بدن شما انسولین تولید میکند ولی این انسولین، قند خون شما را پایین نمیآورد، تنها به قرصهای مخصوص دیابت نیاز دارید.
سلام شما جوراب دیابتی هم دارید؟
سلام بر شما. بله از طریق لینک زیر:
جوراب دیابت
سلام. شما کفی طبی هم دارید؟
سلام بر شما. بله مخصوصا برای دیابت در لینک زیر:
کفی طبی