عوارض و خطرات واریس
آیا احساس سوزش یا خارش در پاها دارید؟ شما ممکن است از وریدهای واریسی رنج ببرید. وریدهای واریسی، رگ‌های متورم و در هم پیچیده‌ای هستند که تنها می‌توانید زیر سطح پوست ببینید. بی‌توجهی به وریدهای واریسی می‌تواند هزینه‌های بسیار و عارضه‌های خطرناکی را برای شما به همراه داشته باشد.واریس بیماری خطرناکی نیست ولی اگر به آن بی‌توجهی شود می‌تواند سبب بروز بیماری‌هایی مانند تشکیل لخته‌های خونی در پا و زخم‌های عفونی شود. هرکدام از این بیماری‌ها می‌توانند بسیار خطرناک بوده و منجر به مرگ و یا قطع پای بیمار شوند. از این رو پزشکان علاوه بر تجویز دارو، استفاده‌ی مداوم از جوراب واریس را به شدت برای کسانی که مبتلا به واریس هستند توصیه می‌کنند. ویژگی مهم این جوراب‌ها این است که با وارد کردن فشار متغیر به پاها از ایجاد زخم واریسی و دیگر عوارض واریس در پا جلوگیری می‌کنند. شرکت محور پزشکی آسیا یکی از مهمترین و اولین مراکز فروش و ارائه جوراب‌های واریس آماده‌ی ارائه‌ی خدمات و پاسخ به پرسش‌های شما هم وطنان عزیز پیرامون واریس و محصولات پیشگیری و درمان واریس می‌باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر و یا سفارش محصول با شماره‌های ما تماس حاص فرمایید.
چگونه وریدهای واریسی ایجاد می‌شوند؟
رگ‌ها ار تجمع خون در صورت ناتوانی برای حمل خون به روشی سالم، متورم و بیرون زده می‌شوند. این رگه‌های قابل مشاهده و بیرون زده، که وریدهای واریسی نامیده می‌شوند، اغلب با علائمی مانند اندام‌های سنگین، خسته و دردناک همراه هستند. هنگامی که این عارضه‌ها جدی می‌شوند، منجر به پاره شدن رگ‌های واریسی و یا زخم‌های باز می‌شود که زخم واریسی نامیده می‌شوند و بر روی پوست تشکیل می‌شوند. رگ‌های واریسی در ساق پاها و ران‌ها بیشتر رایج هستند. علت به وجود آمدن رگ‌های واریسی کاملا مشخص نشده است. این عارضه به علت ضعف دریچه‌های رگ‌ها است، که مانع از بازگشت جریان خون از سمت قلب می‌شوند و منجر به گردش خون ضعیف می‌شود. گاهی ضعف در دیواره‌های رگ سبب جمع شدن خون می‌شود. بیماری وریدی به طور کلی دینامیک و حرکتی است و نمی‌توان کلا از آن جلوگیری کرد. اگرچه می‌توان با تغییر در شیوه‌ی زندگی از ابتلا به این عارضه جلوگیری کرد، که شامل عواملی همچون پوشیدن جوراب و حفظ وزن طبیعی است و ورزش منظم نیز مفید است.
عوارض و خطرات بی توجهی به واریس
به طور کلی، رگ‌های واریسی عامل اصلی نگرانی نیستند، اما هنگامی که درمان نشده باقی بمانند، به بسیاری از عوارض دیگر منجر می‌شوند. در موارد پیشرفته، اختلال پوست موجب خونریزی رگ واریسی می‌شود و واریکوسیتی‌های بزرگ باعث ایجاد لخته‌های خون می‌شوند، که این عارضه التهاب ورید یا ترومبوفلبیت سطحی نامیده می‌شود. بسیاری از مشکلات رگ‌ها، مربوط به وریدهای واریسی مانند تلانژکتازی، رگ‌های عنکبوتی و واریکوسل است. عوارض و خطرات بی توجهی به درمان واریس، درد پا، تغییر رنگ پوست، تورم پا، پوست و بافت زیر پوستی سفت شده (لیپودرماتوسلرز) و اگزما می‌باشد.
ترومبوفلبیت سطحی
رگ‌های واریسی معمولا در پاها ایجاد می‌شوند و بر روی رگ‌های نزدیک به سطح پوست تاثیر می‌گذارند، اما رگ‌های واریسی می‌توانند در قسمت‌های دیگر بدن نیز تشکیل شوند. هنگامی که رگ‌ها بیرون زده یا پیچ در پیچ شدند همانگونه که فرد مبتلا به رگ‌های واریسی دچار این عارضه می‌شود، جریان خون از طریق این رگ‌ها می‌تواند کند یا آهسته شود. این عارضه می‌تواند منجر به لخته‌های خون سطحی شود، که با عنوان ترومبوفلبیت سطحی، فلبیت یا ترومبوز سیاهرگی سطحی نیز شناخته می‌شود. لخته‌های سطحی که ممکن است با وریدهای واریسی رخ دهند، می‌توانند باعث تورم پا، قرمزی، درد و حساسیت در اندام آسیب دیده و یا اطراف ورید آسیب دیده شوند.
ترومبوز وریدی عمقی
- این عارضه یک نوع ترومبوآمبولی وریدی است، برای مثال، انسداد در ورید به علت لخته شدن خون. بر خلاف رگ‌های واریسی، ترومبوز سیاهرگی عمقی شامل رگ‌های عمیقی است که در بین عضلات احاطه شده است، و مانند نوع ترومبوز سیاهرگی سطحی با چشم در زیر پوست قابل مشاهده نیستند.
- معمولا اینگونه شناخته شده است که ورید واریس باعث به وجود آمدن ترومبوفیلیت می‌شود و دلایل احتمالی در زیر آورده شده است. ترومبوفیلیت می‌تواند به علت احتمال تکه تکه شدن لخته خون از محل اصلی و قرار گرفتن در قسمت‌های دیگر، به طور بالقوه عاملی تهدید کننده‌ای برای زندگی باشد، برای مثال رگ‌های خونی در ریه‌ها، باعث ایجاد یک عارضه‌ی خطرناک به نام آمبولی ریوی می‌شوند. یکی از رایج‌ترین نقاط قرار گیری ترومبوفیلیت در پاها می‌باشد. اگر ترومبوفیلیت در زیر زانو قرار داشته باشد، یعنی قسمت دیستال پا، احتمال شیوع آمبولی ریوی 5٪ خواهد بود. از سوی دیگر، اگر در بالای زانو واقع شود، یعنی قسمت پروگسیمال، احتمال وقوع چنین خطری 50٪ خواهد بود.
زخم پا
زخم پا یک زخم طولانی مدت (مزمن) است که بهبود یافتن آن بیشتر از 4 تا 6 هفته به طول می‌انجامد. این زخم‌ها معمولا در داخل پاها، فقط بالای مچ پا ایجاد می‌شوند. عارضه‌ی اصلی زخم‌های پای وریدی عفونت است. عفونت زخم می‌تواند روند بهبودی را مختل کند. باکتری تقریبا تمام رخم‌های پا را در بر می‌گیرند، اما به آنتی بیوتیک‌های سیستمیک مورد نیازی نیست مگر اینکه علائم بالینی عفونت وجود داشته باشد. نشانه‌هایی از زخم وریدی که ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک‌ها داشته باشد عبارتند از:
- قرمزی و تورم پوست اطراف زخم
- افزایش گرما
- افزایش درد
- افزایش اندازه زخم
- افزایش ترشح چرکی از زخم
- تب
اگزما
اگزمای واریس، که با عنوان اگزمای وریدی، کششی و یا ایستایی نیز شناخته می‌شود، یک عارضه‌ی بلند مدت پوستی است که پایین ساق پاها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این عارضه در افراد مبتلا به وریدهای واریسی رایج است. اگزمای واریس معمولا یک مشکل طولانی مدت است. با این حال، درمان‌هایی برای تحت کنترل قرار دادن این عارضه در دسترس هستند. مانند تمام انواع اگزما، پوست آسیب دیده دچار علائم زیر می‌شود:
- خارش‌دار
- قرمز و تورم
- خشک و پوسته پوسته
- زبر یا خشن
ممکن است در دوره‌ای از زمان این علائم بهبود یابند و در دوره‌ی دیگری شدیدتر شوند. پاهای شما ممکن است به خصوص در پایان روز یا بعد از مدت طولانی ایستادن متورم شوند. رگ‌های واریس (رگ‌های متورم و بزرگ) اغلب در پاها قابل مشاهده است.
بعضی از افراد علائم دیگری نیز دارند، از جمله:
- تغییر رنگ قهوه‌ای پوست
- پوست قرمز، حساس و تنگ که می‌تواند در نهایت سفت شود. (لیپودرماتوسلرز)
- زخم‌های کوچک و سفید (آتروفی بلانچ)
- درد
- تاثیر اگزما بر سایر قسمت‌های بدن
زخم‌های پای درمان نشده می‌توانند گسترش یابند. این‌ها زخم‌های طولانی مدتی هستند که در جایی که پوست آسیب دیده است تشکیل می‌شوند.
درمان
جوراب‌های فشاری
جوراب‌های فشاری واریس با عنوان جوراب بافی فشاری نیز شناخته می‌شوند. جوراب‌ها با اعمال فشار از خارج رگ‌ها کار می‌کند. که به فشردن خون در رگ‌ها برای بازگشتن به پاها کمک می‌کند. و سپس فشار داخل رگ‌ها را کمتر می‌کند. به نوبه خود این کار مانع از نشت خون در بافت‌های اطراف شده و از واریس در رگ‌ها نیز جلوگیری می‌کند. قبل از اینکه جوراب‌های فشاری توصیه شوند برای بررسی اینکه گردش خون سرتاسر شریان‌ها در پاهای شما طبیعی است یا نه، انجام آزمایش مورد نیاز است، که معمولا توسط پرستار با ماشین دستی که داپلر نامیده می‌شود انجام می‌گیرد. این وسیله فشار را در شریان‌های شما اندازه‌گیری می‌کند. جوراب‌های فشاری در 3 نوع سبک، متوسط یا قوی (کلاس 1 ،2 یا 3) وجود دارند و تا زیر زانو قرار می‌گیرند. اکثر افراد می‌توانند کلاس 2 را تحمل کنند و با ان سازگاری داشته باشند. اگر جوراب‌های کلاس 2 موثر نباشند، ممکن است کلاس 3 مورد نیاز باشد، اگر چه بسیاری از افراد با پوشیدن کلاس 3 برای مدت زمان طولانی دچار مشکل می‌شوند. این نوع جوراب ممکن است توسط پزشک تجویز شود و می‌توانید آن را از داروخانه‌ها تهیه کنید. افراد اغلب تمایلی به پوشیدن این جوراب‌ها ندارند زیرا راحت نیستند و یا پوشیدن آنها سخت است و ظاهر زیاد جالبی ندارند. اما واقعا به گردش خون کمک می‌کنند و می‌توانند از مشکلات جدی مانند زخم جلوگیری کنند.
دارو
برخی داروها مانند کورتیکواستروئید یا داروهای توپیکال موسوم به مهار کننده‌های کلسی نورین باید برای کاهش التهاب، از جمله قرمزی، تورم و درد پاها تجویز شوند.